Brussel (ANSA) – Op de vraag of zijn plan een ultimatum is, antwoordt Mario Draghi vastberaden: het is tijd om te veranderen, “anders wordt het een langzame doodsstrijd”. De man die de euro heeft gered, treedt opnieuw op de voorgrond met een duidelijke en dringende boodschap voor de redding van Europa, dat een “existentiële uitdaging” voor zich heeft. “Als het niet productiever wordt,” zal het gedwongen worden “om sommige, zo niet alle, ambities te kiezen en in te krimpen”.
De injectie van vertrouwen bedraagt tussen de 750 en 800 miljard euro per jaar. Als een dubbel Marshallplan, volgens de gedetailleerde cijfers van de voormalige premier, ter waarde van 4,7% van het continentale BBP. Volgens Draghi heeft Europa de kenmerken van een Unie die eenheid en snelle besluitvorming bevordert. Het zal gebruik moeten maken van nieuwe gemeenschappelijke schuldinstrumenten “voor bepaalde projecten” – met de tegenwaarborg van de landen om de openbare schuldenlast op een duurzamer niveau te houden – en meer flexibiliteit in staatssteun.
Voor het eerst sinds de Koude Oorlog moet de EU werkelijk vrezen voor haar voortbestaan
Mario Draghi, voormalig president van de Raad van Ministers
Het zal moeten inzetten op grotere investeringen in defensie, innovatie en energie, evenals op klimaatvoorschriften die in harmonie zijn met de industriële richtlijnen. Vervolgens moet het de unanimiteitsstemming overwinnen die het gevangen houdt in zichzelf, met een verschuiving naar gekwalificeerde meerderheid en, waar nodig, versterkte samenwerking tussen bereidwillige regeringen.
Het pijnpunt blijft echter de gemeenschappelijke financiering, een rode lijn voor Berlijn en de haviken in het Noorden. Nieuwe instrumenten zoals het herstelfonds “zullen geen enkele structurele kwestie oplossen”, zei minister van Financiën Christian Lindner, die de hypothese verwierp dat dit de weg zou zijn om te volgen. Ook was er koude reacties van voorzitster van de Europese Commissie, Ursula von der Leyen, die verklaarde dat “eerst de prioriteitsstelling en gemeenschappelijke projecten komen, daarna zijn er twee mogelijke wegen: nationale financiering of nieuwe eigen middelen” (9 september).