go to the original language article
Λουξεμβούργο.- Ο Ισπανός υπουργός Εσωτερικών, Φερνάντο Γκραντε-Μαρλάσκα, υπερασπίστηκε την Τρίτη την “υποχρεωτική” αμοιβαία αναγνώριση των αποφάσεων επιστροφής μεταναστών στην Ευρωπαϊκή Ένωση, απέναντι σε άλλα κράτη μέλη όπως η Ολλανδία ή η Γαλλία που υποστηρίζουν ότι θα πρέπει να είναι εθελοντική.
Οι υπουργοί Εσωτερικών της ΕΕ θα συζητήσουν το θέμα, στο πλαίσιο μιας συζήτησης σχετικά με μια πρόταση Κανονισμού Επιστροφής που καθορίζει ένα κοινό σύστημα για τις επιστροφές υπηκόων τρίτων χωρών που βρίσκονται σε καθεστώς παράνομης διαμονής στην ΕΕ.
Ο υπουργός εξήγησε σε δηλώσεις του στην ΕΦΕ ότι κατά την άφιξή του στη συνάντηση, αυτός ο Κανονισμός Επιστροφής “είναι μια συμπληρωματική διάταξη στο Μεταναστευτικό Σύμφωνο” που ετοιμάζουν οι χώρες και ότι “θα πρέπει να εφαρμοστεί σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση πριν από τον επόμενο Ιούνιο του 2026”.
Πρόσθεσε ότι επιδιώκεται να επιτευχθεί “αυτό που (…) θα μπορούσαμε να ονομάσουμε ένα κοινό ευρωπαϊκό σύστημα επιστροφής, δηλαδή μια δικαστική απόφαση σχετικά με την επιστροφή σε μια χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που έχει πλήρη ισχύ σε άλλη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης”.
Με αυτόν τον τρόπο, πρόσθεσε, “μια άλλη χώρα θα υλοποιούσε στην περίπτωσή της την επιστροφή σε εκείνους που έχει αποφασίσει η αρχή, ακόμη και δικαστική, ότι δεν έχουν δικαίωμα παραμονής στην Ευρώπη”.
Ένα από τα στοιχεία που συζητούνται στην ΕΕ είναι αν αυτή η αναγνώριση θα πρέπει να είναι υποχρεωτική ή εθελοντική, με χώρες όπως η Γαλλία και η Ολλανδία να υποστηρίζουν το δεύτερο και την Ισπανία να υποστηρίζει την υποχρεωτικότητα της.
“Θα θέλαμε να είναι υποχρεωτική (…) γιατί αυτό είναι πραγματικά η βάση του τι είναι ο χώρος Δικαιοσύνης και Ελευθερίας”, δηλαδή, “ότι μια απόφαση που εκδίδεται από μια αρχή μιας χώρας έχει την ίδια αξία σε μια άλλη χώρα”.
Ο υπουργός υπογράμμισε ότι “μοιραζόμαστε αξίες, διαμορφώνουμε ένα κοινό νομικό πλαίσιο που στη συνέχεια εφαρμόζουμε. Αυτό θα πρέπει αναγκαστικά να οδηγήσει στην υποχρεωτικότητα”.
Σύμφωνα με τον Γκραντε-Μαρλάσκα, η εθελοντικότητα “είναι ήδη καθορισμένη εδώ και είκοσι χρόνια στην Οδηγία Επιστροφής”.
Η Ισπανία επιδιώκει να “είναι υποχρεωτική σε μια προκαθορισμένη χρονική περίοδο στον ίδιο τον Κανονισμό. Δηλαδή, να μην υπάρχουν εξαιρέσεις που (…) να αποδυναμώνουν την ανάγκη να επιτευχθεί η υποχρεωτικότητα στην αναγνώριση των αποφάσεων επιστροφής σε ένα (…) σύντομο χρονικό διάστημα”.
Εξέφρασε σε αυτό το πλαίσιο ότι θα μπορούσε να υπάρξει “μια προθεσμία προσαρμογής”, αλλά ότι σε σύντομο χρονικό διάστημα από την έναρξη ισχύος της νέας κανονιστικής διάταξης οι αποφάσεις μιας χώρας θα πρέπει να είναι “υποχρεωτικές σε οποιαδήποτε άλλη χώρα της ΕΕ”.
Η πρόταση Κανονισμού περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων στοιχείων, κοινούς διαδικασίες για την έκδοση αποφάσεων επιστροφής, σαφείς κανόνες σχετικά με τις αναγκαστικές επιστροφές και αυστηρότερες υποχρεώσεις για τους επιστραφέντες όσον αφορά τη συνεργασία με τις εθνικές αρχές. (14 Οκτωβρίου)