go to the original language article
De Portugese minister van Buitenlandse Zaken verklaarde vandaag dat de “juiste juridische vorm” om de bevroren Russische middelen te gebruiken in het voorstel ligt dat de Europese Commissie vandaag heeft gepresenteerd, waarbij hij erkende dat “het complex is” en de volle aandacht van de lidstaten zal vereisen.
“Het is een kwestie die we al heel lang bespreken […], alle lidstaten [van de Europese Unie (EU)] hebben de bereidheid getoond dat zij [de bevroren Russische activa] daadwerkelijk worden gebruikt, wat de juiste juridische vorm is staat nu in dit voorstel van de Commissie en verdient aandacht, een zorgvuldige studie, omdat het een complex voorstel is”, zei Paulo Rangel tegen de journalisten.
In verklaringen in de marge van een ministeriële bijeenkomst op het hoofdkwartier van de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie (NATO) in Brussel (België), voegde de Portugese bewindsman eraan toe dat de meerderheid van de 27 EU-lidstaten deze oplossing wil en België (een van de landen met de meeste bevroren Russische middelen) verzekert dat zij “willen tegemoetkomen aan de geuite bezorgdheden”.
“Er is een grote meerderheid die voorstander is van de kwestie van de geblokkeerde activa, omdat het Russisch geld is dat gebruikt zou kunnen worden om de herstelbetalingen [aan Oekraïne] te vervroegen, ik zou zeggen dat er een grote voorkeur is voor die oplossing”, benadrukte de bewindsman, die er echter op wees dat “er enkele juridische obstakels zijn”.
“Een groot deel daarvan” is al overwonnen, stelde Paulo Rangel.
De Europese Commissie heeft vandaag een omstreden herstelbetalingslening voorgesteld op basis van bevroren Russische activa en een kleinere kredietlijn op basis van de begroting van de Europese Unie (EU), om Oekraïne in 2026 en 2027 te ondersteunen.
Met het oog op het “versterken van de financiële veerkracht van Oekraïne in de context van de voortdurende Russische agressieoorlog”, stelt de Commissie vandaag in een mededeling “twee oplossingen voor om in te spelen op de financieringsbehoeften van Oekraïne voor 2026-2027”, namelijk een EU-lening en een herstelbetalingslening.
Dit voorstel stuit op verzet van België, roept bovendien juridische vragen op en werpt kwesties op over de stabiliteit van de eenheidsmunt.
Terwijl de eerste optie betrekking zou hebben op het benutten van de begrotingsmarge (headroom) van de EU als garantie zodat Brussel naar de markten kan gaan en een dergelijk bedrag ten gunste van Oekraïne kan mobiliseren, zou de tweede betekenen dat er leningen worden aangegaan bij communautaire financiële instellingen die geblokkeerde saldi aanhouden van activa van de Centrale Bank van Rusland.
Deze laatste lening zou door Rusland worden terugbetaald na betaling van herstelbetalingen aan Oekraïne en, gezien de juridische voorbehouden van België (waar een groot deel van dergelijke activa zich bevindt), zou zij worden vergezeld van een solidariteitsmechanisme in de Unie.